De Operation — lecht uut!

Erzähler: De Klocke schleet twölm, ien deepe Röst' ligg Huus en Hoff van Harm-Oahm Nöst. Et krääit ginn' Hahn, ginn Hündken bleckt, soa still is 't, - net de Uhr, dee tickt. De Moand de schient soa lecht düür 't Rahm en lacht üm dat, wat doat nu kwamm. Se lacht en lacht, - och cheen och cheen! Nee, soa mooi heff se 't noch nooit sehn! Wat was doar dann, wat wööt doar spöilt? De Moand de heff 't mi wier vertäilt. Ik sull doar joa nich oawer proaten, men hier kann ik dat doch nich loaten.

 

	(Harm spring uut 'tt Berre en maakt Lecht. - Lecht an!)
Harm:	Jannoa, druut, höars du soa schlecht? Ik segg di: Druut! Ik sall di ,t learen!
Jannoa:	Och Harm, och Harm, wat sall gebüren?
Harm:	Nu vür mi an, en ien de Kökken! Men 'n bettken schlaunk! Nich ierst antrekken!
	(Jannoa vüran, et wött te bount.)
Jannoa:	Du was doch gistern noch gesound! Wat hesse doch? Wat koump di an? Van Fusel koump dat doch nich van??
Harm:	Loat dat Gesöar en dat Geschwoafel! Allo! Vüruut! En up de Toafel!!!
Jannoa:	Wat? - Up de Toafel? - Hess 't wal gut? En sunner Kleed en Rock en Schuut?
Harm:	Ik segg di: Drupp! Kauns du mi höaren? Of sa' 'k di doar ok noch up büren?
Jannoa:	Och Harm, och Harm, du hess 't nich goot! Off hess de Griepe al ien 't Bloot?? Ik haal den Dokter. Bisse nich kloar? Sa' 'k ropen Hinnerk, Vaa en Moar?
Harm:	Ik tell bis dree, dann liggs du laung! Ik bin wal wies - en ok nich kraunk!
	(Janoa geht liggen, se latt em frije Haund, mischien koump he dann wier 'n lück bi Verstaund! Harm geht bi de Laa' an haalt 'n groot Mess. Dat wett' he scharp en trett an 'n Disch...)
Jannoa:	Och, Harm, och Harm, nu wee' 'k Bescheed. Du wiss mi kwiet! O, wat 'n Verdreet!
	(Se reart en reart en jammert still.)
Jannoa:	Och Harm, och Harm, wat is 't 'n Spill! Twintig Joahr bint wi nu traut, hebt altied goot tehoape hault.
Harm:	Joa, du hess recht: Ne mooie, lange Tied! En nooit Verdreet, en sunner Striet! Üm dat te hoolen, mött 't nu geböar'n, Sa' 'k doarüm faks noch lange söaren? Ginn Röste heb ik mehr in 't Stroah, ok wenn ik met Hoasen (Strümpfen)an noa Berre goah. Miene Beene sind verkrappt van boaben bis unnern. Dat mött van nu an anners wödden!
	(He näimp dat Mess  en reckt de Haund en sett sik up den Toafelraund, um langsam, - sachte - en sunner Pien - ear de Spöane - van den Footnagels - of te schnien.)

 

N'n ault Groafschupper Vertellsel - noavertäilt van Karl Naber en Janette Boerrigter-Kleine Brookhuis

Eingesandt von einer Uelserin am 19.06.2009.