Dat schötteldook
Ick will u nu is wat vertellen - ut de mooje aule tied,
wo et noch gien waschmaschinen, hushaultsdöke gaff - en soaīn schiet.
De lö hölpen sick, se wanī klook;
inīn hushoalt höarde īn mooj, groot schötteldook!
Mangs wast joa wall īn gefrievī, men ock īn geschmärī,
met soan schötteldook günk dat froager rar de her.
De jungen lö söllt datt wall nich meahr wetten,
un de aulen willt et am levsten ock vergetten.
Smörgens günkt all lös biet füür anmaken,
de asche, den rus, den törf, den füürhaken.
De schmearigen hane, dat was nich soa schlimm,
doarför hüng joa dat schötteldook herüm.
Dat frühstück kloarmaken för den melker utīn stall;
met īt schötteldook dör de köpkes - un schier bint se allī.
De kinner kwammen uuīt berre: Oma, dat schötteldook her.
Eaben dörīt gesichte - un schier wanī se wear.
Nu günkt noa de schoole, te schrieven un lesen.
Heini, kumm hier is hen, du hess noch schnotter unner de nöse.
Soa kanns du nich loapen, want buten ist frost.
Met īt schötteldook drunner langs un "ab geht de post".
Smiddags toīt etten, kwamp de buur utīn stall,
vull schiet uns schmear - ij weeīt ja wall.
De hane unner de pumpe, dat meeste was dīr off,
dat leste freev he met īt schötteldook dīr noch off.
Heini kwamp uut de schoole, heff ne bloodige nöse kregen,
bij Mina muss Mama erst den groaven dreck offfreven
Gesken had īne doode muus in de hand,
dat schötteldook mök alle wear schier en blank.
De fleegen hadden schetten, dat kump ja wall vöar,
up den thorn vanīt hüsken met dat hatte in de döar.
Ock doar wott et gaue wear schier en schoane,
want dat schötteldook was dīr oaver goahne.
Onkel Hinnerk had soavends schlimme schweetfööte,
de kwammen in īnen emmer met water un gröne seepe.
Un dann - he was ock klook:
tot offrubbeln nöjmp heīt schötteldook!
Inīt winter, biet schlachten - et hadde hadde froarn,
was unse schötteldook up enmoal verloarn.
Kinner, kinner, wat was dat ne noat,
unse Opa de fünt et wear inīt woastebroad!
Eenes dags kwamp Oma ut de achterdör.
Doar löp doch de hund met dat schötteldook de van dör.
Se klabasterde em noa un dö noch ropen.
Oabends fün wiīt bijt veh up de delle - doar was nich tegen te loapen.
Met schmearige klumpe, dat kann man verstoahn,
kann man doch nich in de kerke goahn.
De kreeg man ock fein schier en blank
met īt schötteldook en witten sand.
At de pestoar is up huusbesöök kwamp,
munī de soindagschen köpkes ran.
De wanī bestöven - was joa nich so schlimm,
eaben met dat schötteldook moal links en rechts rüm.
Möken de kinner schandoal in īn goarn,
gafft wat metīt schötteldook um de oahren.
Soa günk dat dags bis oabends noaht etten,
stöhle un toafel offwischen nich te vergetten.
Bij de winterdag, dann passearde et genog,
in de waschkamer of buten upīn toog.
Kepottfrören dat schötteldook: watīn malheur.
Opa siene aule unnerbuxe, de muss men wear her.
Oabends was dat schötteldook glidderich verschmärt,
dat wott dann ordentlich wascht en ümmekeahrt.
Harm, watt mens du, ist dat nich klook,
to īn geburtstag kriss du van mij īn schötteldook.
Harm, wat meens du, is dat nich klook???
Ik schäj nu uut vanīt schötteldook.
|
