Een Gânk¹ döar 't aule Uelsen

VAN JAN MÜLSTEGEN

Et is swoâr bij 't Vertellen denn echten Vöargânk weärtogewen en als wat geböard is en wu 't was, as 'nen Krallenbând, Kralle föar Kralle, döar de Finger glien to loaten. Besünners dann, at 't ut de Tied van de Kinnerjoâren geet. Licht wodd man dann swoarmmödig²: Mooie aule Tied, wu licht lööt et sik in dij läwen!

Meär as veärtig Joâr bint nuw a' an 'n groten veärkântigen Karkentoârn van mien Dorp langströkken, sijnd ik de eärsten Iendrükke met Verstând belääwd heb. Ik weet lange nich meär als, men wat mien Gehögen³ dröppelkeswiese hergeff, will ik vertellen.

Goa 'k nuw trüggup in de Tied wu ik noch 'ne kläine Junge was döar 't aule Uelsen, soa see ik ieder Stroate, Huus en Hook en see Löö, de 't ouns a' lange vöarutgoan bint en sik van alle Last up Arden up 'n Karkhoff an de aule Mölle utrösst.

 

Weiter zu Kapitel 1